Ostatnie lato w mieście, wydane po raz
pierwszy w 1973 r., to gorzka opowieść
o rozczarowaniu życiem i niechęci do
zadowalania się jego resztkami. Calligarich,
jak Moravia czy Pavese, przeplata nostalgie
z ironią, a apatię traktuje jako nieusuwalną
cechę współczesnego człowieka.
Barwnie opisuje włoskie struktury klasowe,
stosunek Włochów do obcokrajowców
i relacje między człowiekiem a miastem.